Ik ben tot de conclusie gekomen dat skiën niets anders is dan buitspelen voor grote mensen, lees vaders én kleine mensen, lees dochter van 7. Niets meer niets minder.Een aantal positieve dingen zitten er aanvast voor een moeder zoals ik; het vele buiten zijn na een langelange (naar mijn gevoel) saaie winter. Het weer was in Zwitserland deze keer uitzonderlijk mooi; blauwe hemel, witte sneeuw, mooie bergtoppen, in één woord prachtig, als ik dan een lekker boek heb dan hoor je mij niet meer..
Maarrr...er zijn toch ook wel een paar mindere kanten aan het skiën te bedenken door deze moeder. Wat dacht je van een dochter van 7 die mij van alle kanten inhaalt? Een man die met mijn skies naar beneden gaat omdat ik niet meer durf en dus in de felle zon, stapje voor stapje naar beneden loop (sneeuw was echt te zwaar; berg was echt te stijl) bezweet beneden aankom en dan tot de conclusie komen dat het eigenlijk geen piste was maar een zogenaamde 'off-piste'?
Man en dochter gaan zonder blikken of blozen nogmaals, ik zoek een plek in de zon mét boek ('taal is zeg maar echt mijn ding' van P. Cornelisse, erg gelachen en veel van opgestoken).
Ski-vakantie, leuk voor dochters en vaders, moeders worden gedoogd.
(met dank aan Jan V. voor de eindredactie ;))
Geen opmerkingen:
Een reactie posten