Ondernemerschap in de dop

Het eerste persbericht rond het project 'ondernemerschap in de dop' waar ik de komende twee jaar aan mag werken;


Project ‘Ondernemerschap in de dop’ leert kinderen ondernemen
Basisschoolleerlingen als ware ondernemers aan de slag
Kinderen zijn van nature ondernemend, het zijn ‘ondernemers in de dop’. Om ervoor te zorgen dat leerlingen een positieve kijk op ondernemerschap krijgen en houden, is het belangrijk om aan te sluiten op hun ondernemende houding, en deze te stimuleren en verder te ontwikkelen. Jong geleerd is immers oud gedaan. Daarom start de Hogeschool van Arnhem en Nijmegen (HAN) samen met regionale partners uit Onderwijs, Ondernemers en Omgeving (de drie O’s) het tweejarig project ‘Ondernemerschap in de dop’.

Doel
Om de ondernemende houding van kinderen te koesteren, te prikkelen en verder te ontwikkelen, zijn enthousiaste leraren nodig die weten hoe ze dit voor elkaar krijgen. Het project ‘Ondernemer-schap in de dop’ leert leraren in het basisonderwijs en pabostudenten hoe ze leerlingen de juiste kennis en vaardigheden bijbrengen. En wel zo dat ook de (potentiële) leerkrachten zélf vanuit enthousiasme voor en nieuwsgierigheid naar ondernemen hun eigen ondernemende houding (her)vinden en versterken. Zodat ze deze houding als vanzelfsprekend toepassen in hun manier van lesgeven en kinderen goed voorbereid worden op de samenleving van de toekomst.

Netwerk
Het project wordt gedragen door een breed en divers netwerk. Het FabLab Arnhem, dat in juni 2010 gestart is, vormt het centrum van dit netwerk. Deze broedplaats voor creativiteit, vernieuwing en ontdekken, zal gebruikt worden om leerlingen, (toekomstige) leraren en opleidingsdocenten te inspireren en aan te zetten tot ondernemen. Vanuit de HAN nemen de faculteiten Educatie (penvoerder van het project), Techniek en Economie & Management (FEM) deel aan het project. Daarnaast participeren 5 basisscholen van de Vereniging Protestants Christelijk BasisOnderwijs in de gemeente Rheden in het netwerk. Er wordt nauw samengewerkt met Goedtraining, Ondernemers Kontact Arnhem (OKA), het Centrum voor Ondernemerschap van de HAN, Gelderland Onderneemt (GO!) en M2S Organisatie Transformatie. Samen zijn deze partijen uitstekend in staat om initiatieven in de regio te verbinden en te versterken. De brede en diverse expertise die ze in huis hebben, biedt mogelijkheden om met en van elkaar te leren.

Activiteiten
Er wordt een programma ‘Ondernemerschap in de dop’ ontwikkeld dat basisscholen de mogelijkheid biedt om in samenwerking met het FabLab Arnhem leerlingen ondernemend te laten leren. Voor opleidingsdocenten van de pabo en FEM (HAN) wordt een training ontwikkeld.
Via zogenoemde combistages werken studenten van de HAN-faculteiten Educatie (pabo), Techniek (verschillende opleidingen) en Economie & Management (verschillende opleidingen) gezamenlijk aan het ontwikkelen van allerlei marktproducten voor het onderwijs. Bij deze activiteiten gaat het niet alleen om de uitvoering ervan. Het gaat ook om het ontwikkelen van een lerend netwerk waarin verschillende ondernemers actief betrokken worden en waardoor een professionele ondersteuningsstructuur ontstaat, gericht op een ondernemende houding.

- - einde persbericht - - -

KYLIÁN4KIDS2

Introdans; het blijft bijzonder. Als enige ter wereld hebben zij een speciale voorstelling voor kinderen, een super-idee, mogen meer culturele uitingen een voorbeeld aan nemen, want kinderen zijn de toekomst..Weliswaar zal Introdans er niet veel aan verdienen; 7,50 Euro per kind, een volwassen 15,00 Euro, de zaal op zondagmiddag is nagenoeg uitverkocht en ik gun het ze dat het met alle voorstellingen die komen gaan ook zo is.

Eén ding moet mij wel van het hart; waarom zulke zware stukken? Vooral het tweede stuk (maar ook het eerste) is zwaar; Evening Songs lijkt wel een zwaar kerklied. Ik vind het niet erg, ik geniet van de dansers, het werk, allemaal prachtig maar ik merk aan het jeugdige publiek dat zij steeds gaan klappen als ze denken dat het voorbij is en dat is tot 4 keer het geval!

Verder prachtig; dansen met schaduwen op het doek vond mijn dochter het mooist.
Ik het derde stuk met muziek van Mozart, mooie dans en zéér bijzonder om naar te kijken.

Introdans; ik blijf het zeggen, een aanrader

lopen op zaterdag

Zaterdagmorgen is toch wel mijn favourite; een beetje regen, negen uur dus licht en dus het bos in. S'avonds is het toch nog altijd een beetje behelpen met donker en dus over straten lopen.
Rond de 20 km gelopen, mijn totale km's deze week zo'n 40 km (ik houd het niet exact bij). Ik merk als ik zo'n 40 tot 50 km per week loop ik op mijn best ben, gewoon km's maken; geen tijden, niet teveel snelheden.
Deze ochtend lopen we via Warnsborn richting de Amsterdamse weg, steken over richting Oosterbeek, met een kleine omweg langs het klooster gaat de groep van 13 uitelkaar; de marathonlopers maken een lus, wij gaan via de Amsterdamseweg weer terug, heide, Warnsborn, bos, weg, het is mij om het even. Om iets over 11 uur weer terug, genoeg energie voor de rest van de dag. Ik loop lekker.

(kaartje is van P. hij heeft vooraf een lusje gemaakt, het loopkaartje klopt niet helemaal)

Een Bart-training

Lekker gelopen gisteravond, nergens last van; geen opspelende scheenbeen, geen stramme kuitspieren, niet misselijk geworden van de 400 meter baanrondes...
Volgens een 'oud gezegde' is de beste methode als het hebt over blessure-vrij lopen niets anders dan luisteren naar je lichaam. Ik houd me eraan.
Dus geen doldrieste baantjes op de baan zoals gister op het programma stond, wel te verstaan 12 (!) x 400 meter. Eraan denken maakt me al misselijk, nee ik ging mee met Bart, met een groepje hebben we in een rustig tempo met afentoe eigentempo zo'n 12 km gelopen, het was prima zo. Ik loop met plezier en daar gaat het om.

Testrondje

Op het programma staat het 'test'osteronrondje zoals Jan V. het zo mooi noemt, bij de start zeg ik nog, gelukkig heb ik daar niet te veel van..'Ja..' zegt trainer Maarten en we mogen gaan, ik zie iedereen langs me heen stuiven, ze doen maar en zo denkt medeloopster Gerrie er ook over.

Belachelijk vinden wij dit rondje; als ik mezelf wil testen loop ik wel 5km, maar geen 3,6km in het donker met klimmetjes en dalletjes. Het rondje is op niets gebaseerd. Verder vinden we belachelijk die mannen die de ene marathon nog niet hebben gelopen al weer bezig met de ander. Wat ook belachelijk is dat er een groepje is die bijna ieder weekend een wedstrijdje doen, hebben die mensen geen gezellig gezin? De 60km van Texel; belachelijk. En dan die tijden waar iedereen zo in blijft hangen, belachelijk. En nu nog lopen als je morgen naar Engeland gaat voor een wedstrijd van meer dan een marathon? Belachelijk. En die t-shirts die Theo niet gewoon kan leveren voor een leuke prijs, nou dan maar niet. En zo ploeteren we verder en mopperen we op iedereen. Bij de finish staat bijna iedereen na te hijgen, wij niet, we hebben lekker gelopen, 8 km, een beetje weinig voor de training.
Naja, als de mensen maar een beetje lol hebben gehad.

By the way, hoe heten die 2 mannetjes van The Muppets ook al weer?

WC

Omdat dochter niet meer bij kwam van het lachen toen ze naar de wc ging bij de Hema.

Rondje Oosterbeek maar dan andersom

Het was zwaarder dan het rondje 'zoals we altijd doen', 'altijd' is via de Schelmseweg, voor het spoor bij Oosterbeek linksaf richting Het Dorp, daarna via Hoogkamp /Sonsbeekpark /ziekenhuis /De Steenen Tafel /Ciko. Nu was het dus andersom, voor mijn gevoel zwaarder maar ook anders, wegen die ik normaal langer vind zijn nu korter en kortere wegen vond ik langer, heel raar. Lekker gelopen dat wel.

Kaartje is van Jan Vullings.

Schoenen

Ik vroeg me af wat de betekenis is van de schoenen laten zien bij de opstanden in Egypte. Na wat gezoek is dit het antwoord;
Iemand schoenen zie je normaal gesproken nooit echt van dichtbij. De enige manier om ECHT van dichtbij iemand schoenen waar te nemen, is wanneer je voor hem knielt of, nog extremer, plat op de grond ligt. Wij kunnen ons dat in onze tegenwoordig nagenoeg standenloze maatschappij niet meer echt voorstellen, maar iemand die huizenhoog boven jouw verheven is (qua stand) , daar zie je in de regel alleen de schoenen van omdat je hem zelfs niet in de ogen mag kijken. Wanneer je voor hem knielt (nog onderdaniger) of plat voor hem op de grond gaat liggen (volledige overgave) is dat zelfs het enige wat je ziet.
Iemand voluit je schoenen tonen betekent dus in feite dat je mijlenver boven hem verheven bent. Dat je zo veel hoger op de ladder staat, dat hij alleen je schoenen of - erger nog - alleen de zólen van je schoenen zou mogen zien, zoals alleen een stuk ongedierte waar je op trapt zou kunnen. En dat wordt in met name de Arabische cultuur behoorlijk als beledigend gezien. Je vertelt iemand tenslotte dat hij het laagste is van het laagste.
Wij hebben daar niet echt een equivalent voor dat zo duidelijk is en breed begrepen wordt, maar misschien kun je het nog het beste vergelijken met een grote menigte die een ongewenst persoon uitjouwt door massaal de broek naar beneden te trekken en het achterwerk te laten zien. Dat wordt in de regel ook niet erg op prijs gesteld en wil zoveel zeggen als ‘je kan me de kont kussen’; ook niet echt een compliment.

Trainen op de baan

Baantraining;3x400, 3x600, 3x200, dat staat er vanavond op het trainingsrooster. Ik voel al een lichte afkeer maar heb een escape ; de midwintermarathonlopers!
En ja hoor, het is gelukt; een lekkere hersteltraining van 10,8km, prima.

De baan is het niet voor mij, hoe leuk het 'spelletje' ook wordt gebracht, het blijft gewoon rondjes lopen op de baan, ik zie de lol er niet van in.

Ze zijn er weer!

Gemaakt door Rens Plaschek.

Doen we ff!

Ik kan soms met verbazing naar mezelf kijken; nu loop ik weer als een tierelier na maanden geen zin te hebben, donker, sneeuw, wijn als excuses te gebruiken om niet te gaan trainen. En deze training; de Emmapyramide is best zwaar, doe ik eventjes.. veel klimmetjes en als ik Peter zijn onderzoek geloof zit er geen klim in, alleen een dal waardoor je moet klimmen, ofzoiets http://1uur45.blogspot.com/2011/02/hevelop-hobbelen.html
Aan het eind van de heen weg, bij het wildrooster ('waar moeten we stoppen?'Bij het wildrooster!' Welk wildrooster?' 'Daar waar je nu bent' 'o..deze')Gaat Gordon (onee,niet trainer Gordon) vrolijk de rest van de training uitleggen, voor de snelle en voor de iets minder snellere zit er een variabele in, dat is fijn. Ineens komt er een politie-auto uit het donker aangereden, gelijk een discussie, mogen we wel of niet hier lopen..gelukkig rijdt de politieauto verder richting Posbank. Wat daar voor boeven en bandieten zijn,geen idee.
Voor onze knutselaars een bouwtekening.

Televisie kijken

Dochter schikt zich een hoedje als ik even voor half 8 weer thuis ben, ze loopt net met een bordje eten de keuken uit en gaat maar weer terug naar de keuken. "Wil je wat eten?" Een bordje risotto met een glaasje wijn staat er op het menu. Dochter nestelt zich op de bank, man ernaast. Dus zo doen ze het samen als ik er niet ben. Lekker DWDD kijken, eten.. Leuk om te weten dat ze het erg gezellig hebben met z'n twee zo zonder mij die dan in het donker hardloopt. Weet ik dat ook weer.

Geen training

Ik en mijn Iphone

Mijn Iphone doet het niet meer..langzaam gaat het lampje uit en dood is tie. Ik zit in de auto en weet toch zeer zeker dat deze fototoestel/km-vastlegger/twitteraar op onvaste plekken/spelletjes voor achterbank /Linda /krant /Nu.nl /vogelverkenner /liedjesopslag /receptenboek /regenweter /agenda /rekenmachine /uitzendinggemist vannacht aan het stroom zat. Wat is dit toch? Ligt het aan het kabeltje in de auto? Gister bij mijn broertje liedjes op gedownload, wat dat het wat mijn Iphone liever niet wilde?
Ik weet het niet, wel weet ik dat heel veel ga missen met dit ding, mijn agenda bijvoorbeeld, welke afspraken staan erin? Ik zou nog bericht krijgen voor een training, nu weet ik niets. Wat erg. Wat erg te weten dat ik afhankelijk van dit ding ben. Wat erg.
Maandag gelijk naar de Apple-winkel, "meneer, hij wil niks meer", ik lijk wel bij een huwelijksbemiddelaar te zitten, man wil niks leuks meer met me doen en ik weet niet meer hoe ik ermee om moet gaan..Geruststellend zegt de meneer van Apple "volgens mij is de accu leeg", "nee, kan niet" zeg ik nog (zo stom ben ik toch niet??). "let maar op" zegt de schat van Appel en legt mijn Iphone aan het stroom.
Het duurt en duurt, minuten lijken wel uren, 'het wordt echt niets' denk ik radeloos. Blijf een beetje drentelen in de winkel en kijk cool bij het proberen van een Ipad (mijn volgende kadootje aan mezelf) en denk alleen maar 'hoe moet mijn leven zonder?'. De Schat zegt; "ga maar even winkelen en kom over 15 minuten terug, echt het heeft even tijd nodig". Ik ga weg, en heb eigenlijk helemaal geen zin in winkelen, ik wil dat mijn Iphone het doet!
Na precies 15 minuten sta ik weer in het Appelziekenhuis, de Schat met mooie bruine ogen lacht mij toe en zegt "hij doet het!". Ik geloof het niet ,ik kijk en ja, mijn Iphone is tot leven gekomen, smsjes stromen binnen..Ik en mijn Iphone, het is een waar liefdesverhaal.