Rondje NL

De warming-up voordat de 5 km gaat starten. Hilarisch om naar te kijken, ik heb filmpjes gemaakt, in één woord heerlijk. Hier een foto, een hele gewone foto. Je moet erbij geweest zijn. Rondje NL, super organisatie, een leuke voorjaarszondag.

Ilse

Leuk om erbij te mogen zijn. Vooral leuk dat we VIP-kaartjes hadden. Achteraf hoorde ik van mijn dochter dat zij met haar neefje en nichtje in de kleedkamer van Ilse de Lange waren geweest. Gaaf om te bedenken dat Ilse al jaren op de fiets langs het Gelredome reed en dacht; 'daar wil ik een keer een concert geven'. Mooi doel en mooi maar bereikt.

Achteraf is het altijd lekker!

Achteraf kan ik er wel om lachen, lachen omdat Peter mij een rekensommetje heeft voorgehouden. Het rekensommetje dat achteraf niet klopte maar mij wel tot het einde liet lopen.
Het verhaal gaat zo; rondje Deelerwoud staat op het programma. Vorige keer dat ik dit rondje liep was in de voorbereiding van mijn marathon vorig jaar. Het was toen koud en glad, ik kon mij vaag herinneren dat het een mooi rondje was. Hoeveel km het rondje is, geen idee..Deze keer merkte ik wel dat ik last kreeg van mijn 'ski'-bovenbenen, zwaar gevoel, maar zeker te doen. Na het afscheid nemen van de marathon-lopers, gingen wij (leken) terug, terwijl zij een rondje van 35 km(!) gaan maken.

Inmiddels lopen we op de Apeldoornseweg en slaan het bos weer in. Ik krijg het zwaar, bovenbenen worden betonblokken, het lopen gaat totaal niet makkelijk. En het niet makkelijke komt ook nogeens als Gerrie roept 'als we terug zijn hebben we 25km gelopen!'. '25 km? 25 km? dat kan niet', denk ik, en ik geloof dat Peter mijn verwarde blik in mijn ogen ziet. Hij stelt mij gerust; vanaf nu is het alleen maar naar beneden net als de A50 en we hebben nu 16 km gelopen, nog 4 á 5 km en dan zijn we er..Ik kikker ervan op, gelukkig het valt allemaal wel mee. Door afleidende gesprekken over mijn oma van 90 jaar, 60 jaar Margriet en dat soort verhalen, loop ik toch steeds zwaarder en zwaarder. Hoe kan dat nou? Ik moet toch gewoon 20 km kunnen lopen? Iedereen is lief, loopt terug om mij op te halen, het is werkelijk een leuke groep waar ik mee mag lopen. Uiteindelijk terug bij Ciko is de eindstand tóch 24,65 km, ik kijk onthutst naar Peter..écht? Ja, écht! Héél even vloek ik, hoe is het mogelijk..Coach P. je bent een mental coach van formaat.

Thuisgekomen staat de appeltaart klaar, achteraf is het lekker al dat geloop..

Zware bovenbenen

Ik was gisteravond al laat op de training maar het kwam mij eigenlijk wel goed uit, groep 5 zoefde voorbij met een paar 'hoi' aan mij gericht, daarna kwam groep 4 voorbij, prima.
De training ging richting Emma-pyramide, dat was nog te doen; hoewel een pijntje hier en daar voelbaar was maar dan de Emma-pyramide op, mijn God, bij iedere stap werden mijn bovenbenen pijnlijker. Een karaktertraininkje. Aan het eind bij de voetbalvelden in Velp lukte het mij met pijnvrije bovenbenen aftedalen. Uiteindelijk haakte ik af met 'mijn chauffeuse' (dank Maaike!), ze is ziek/snotneus en loopt achteraan.
Donderdag met groep 5 mee, op het schema staat 8 x 800 meter, ik ga mij er alvast geestelijk op voorbereiden.

HEMA-fan

Hema, ik blijf het een leuke winkel vinden. Een filmpje dat nooit op tv zal uitgezonden worden maar die ik wel gebruik in mijn trainingen om te laten zien hoe 2 'werelden' samen komen bij de hema.

Nog ééntje dan..

Dochter in stoel; moe.

Lief dagboek-skivakantie

Ik ben tot de conclusie gekomen dat skiën niets anders is dan buitspelen voor grote mensen, lees vaders én kleine mensen, lees dochter van 7. Niets meer niets minder.
Een aantal positieve dingen zitten er aanvast voor een moeder zoals ik; het vele buiten zijn na een langelange (naar mijn gevoel) saaie winter. Het weer was in Zwitserland deze keer uitzonderlijk mooi; blauwe hemel, witte sneeuw, mooie bergtoppen, in één woord prachtig, als ik dan een lekker boek heb dan hoor je mij niet meer..

Maarrr...er zijn toch ook wel een paar mindere kanten aan het skiën te bedenken door deze moeder. Wat dacht je van een dochter van 7 die mij van alle kanten inhaalt? Een man die met mijn skies naar beneden gaat omdat ik niet meer durf en dus in de felle zon, stapje voor stapje naar beneden loop (sneeuw was echt te zwaar; berg was echt te stijl) bezweet beneden aankom en dan tot de conclusie komen dat het eigenlijk geen piste was maar een zogenaamde 'off-piste'?
Man en dochter gaan zonder blikken of blozen nogmaals, ik zoek een plek in de zon mét boek ('taal is zeg maar echt mijn ding' van P. Cornelisse, erg gelachen en veel van opgestoken).

Ski-vakantie, leuk voor dochters en vaders, moeders worden gedoogd.

(met dank aan Jan V. voor de eindredactie ;))

klikobak

Ik zat net even te kijken naar foto's van politici die hun stem uitbrengen vandaag voor de provinciale verkiezingen. En tot mijn verbijstering gooit iedereen die gelijk in de klikobak! Apart volk zijn we toch..