De reden van de marathon

Ik heb, 6,5 jaar geleden, besloten de marathon één keer in mijn leven te gaan lopen.Ik had net een ruggeprik gekregen,in het ziekenhuis uiteraard, het gevoel in mijn benen sijpelde langzaam weg, ik dacht alleen maar ´o god, als ik mijn benen maar weer kan gebruiken´.
Het is allemaal goed gekomen met mijn benen, na een jaar was ik aan het trainen bij Ciko om een half uur achter elkaar te kunnen hardlopen.
Daarna kwam ik bij groep 3, groep 4 was het volgende stapje, toen een erg gezellige groep, waar ik met veel plezier heb gelopen.
Uiteindelijk overgehaald door iemand om bij groep 5 te gaan lopen, de meer wedstrijdlopers zeg maar; tijden, wedstrijdjes, hartslagmeters dat waren de gesprekken, ik voelde me er niet in thuis..door trainer Herman ben ik blijven trainen bij 5, hij bleef bij me als het niet ging en zo werd is steeds een stukje sterker. Er waren al wel wat vrouwen in de groep, gelukkig werden die in aantallen steeds groter zodat de de gesprekken ook over andere onderwerpen gingen. Nu is groep 5 écht mijn clubje, ik heb er inmiddels leuke vriendschappen in gevonden.

Het is leuk, lekker een wedstrijdje lopen en daarna een biertje drinken.
Het lopen heeft me veel gebracht, behoorlijk veel kilo's kwijt, een veel strakker lijf gekregen, leef gezonder, kan veel meer aan in de vorm van stress/druk/onrust.
Lopen is een aanrader.
De marathon was voor mij een afsluiting van jaren trainen, lekker lopen is mijn nieuwe moto mét wedstrijden/ biertje drinken/plezier hebben.
Lopen is een manier van leven die ik niet meer wil missen.
Fijn dat ik benen heb.