Eén keer in de zoveel weken heb ik bardienst, al tijden met Herma, altijd gezellig. Maar door onverklaarbare 'dingen'(die ik niet weet) zijn er steeds minder mensen bereidt om als vrijwilliger achter de bar te gaan staan. Met als resultaat; ik sta in mijn uppie. Niet dat ik nou gelijk een schouder nodig heb om op uittehuilen, maar leuk is anders. Vooral het afsluiten van de deuren is een gedoe (na overigens een leuke baravond gehad te hebben) veel sleutels aan een bos, terwijl ik er maar 3 nodig heb. In het donker prutsen voor de juiste sleutel, het hek dat niet meewerkt, en dat als vrouw alleen...Gelukkig is J. bij mij gebleven, de rest was allang weg, mensen aan de bar en de 'mannen van de ronde tafel' waar ik toch friet en bitterballen voor sta te bakken.
Niet netjes en als Ciko zo met zijn vrijwilligers om blijft gaan ben ik bang dat er nog meer gaan afhaken; waaronder ik.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten